یاداشت های دوستان
نتینگیاداشت های دوستان
نتینگلوح وقلم
لوح وقلم
بشهر شعر وادب بینوایی یعنی چه؟
بنزد اهل هنر خود نمایی یعنی چه؟
قلم نوشت به لوحی که در هزارهء سه
هنوز جنگ وجدال وتباهی یعنی چه؟
بیرون زعرش برینت بیا وبنگر که
درون خانه نشستن خدایی یعنی چه؟
جهان پر است زثروت زنان واز نعمت
کجا که نعمت ونانست گدایی یعنی چه؟
برای یک نفسی قدرتت بمن بگذار
که تا نشان دهمت پادشاهی یعنی چه؟
بانس وجن و وحوش وطیور فهمانم
که عدل وداوری و دادخواهی یعنی چه؟
به لرزه آمدو خندیدو گفت لوح اورا
قلم بسست دگر این فکاهی یعنی چه؟
توهم شکایت بیجاه دگر مکن (محسن)
هنوز خوب ندانی تباهی یعنی چه؟
منار مناجات
خوشانکه در هدف خویش از ابتداء برسد
بدون نیت وتکبیر واقتداء برسد
ببین منار مناجات سر کشیده به عرش
برای آنکه بگوش خدا صدا برسد
خبر نبود مهندس که در طبیعت ما
بگوش پادشهان کی گپ گدا برسد.
برو بیاد خدا باش هر کجا باشی
بدادت ار نرسد کس یقین خدا برسد
شبی بخواب بدیدم که در سپیدهء صبح
به بسترم گلی با ناز وبا اداء برسد
عبارت آمد و آنکه غروب زندگی و
غروب غربتم هردو جداجدا برسد.
باغ غریبان
عجب که از غم وفکر زمانه آزادیم
زمان هرآنچه بما ما بباد شب دادیم
ببام عرش برین با شراب خوابیدیم
زخاک ذلت دنیا فروتر افتادیم
بگوش اهل زبان شاعرانه در سفتیم
بنزد اهل ادب عاجزانه ایستادیم
بیا بباغ غریبان نگر چگونه بهار
نهاده سفرهء رنگین بآنچه معتادیم
بآنچه وعده وصل تو داده بود قلم
بآنچه روضهءرضوانش نام بنهادیم
گل شقایق ولیلی و لاله ونرگس
گلاب ومرسلیکه ما زدیدنش شادیم
شراب ناب ورفیق و رفیقه های عزیز
بکار عاشقی وعشق بازی استادیم
مگو که عمر عبث رفت و ناله هات عبث
مگو زکوه غمی همچو کاه بر بادیم
چو در کنار جوانان همیشه میمانیم
چو در سلیقهء شعری همیشه (زرداد)یم
م.زردادی
...........
