دوتیر و یک نشان

نویسنده: عبداللطیف طارق

زمانیکه حامدکرزی رییس جمهور افغانستان، بعنوان اولین رییس جمهور شتابزده  دنیا پیروزی احمدی نژاد را تبریک گفت، حیرت زده شدم نه به این دلیل که تا حال هیچ رییس جمهور دنیا پیروزی احمدی نژاد راتبریک نگفته بود، بل به این دلیل که ایران یکی از حامیان اصلی جبهه مخالف کرزی (جبهه ملی) در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان است.

حیرت من اما زود از میان رفت، به این دلیل که ایران از هر دو کاندید یعنی داکتر عبدالله و کرزی بنحوی حمایت کرد.

به گفته آگاهان سیاسی رابطه تنگاتنگ ایران با جبهه ملی نشاندهنده حمایت این کشور از داکتر عبدالله در انتخابات است، اما این یک طرف قضیه است، چرا که در روزهای اخیر برخی از گروه های خردو کوچک وابسته به ایران مانند حرکت اسلامی و محمد اکبری از نامزدی کرزی حمایت شان را اعلام داشتند.

به گفته منابع آگاه، سفیر ایران پیش از این با حاجی محمد محقق دیدار داشته و از او خواسته بود که از داکتر عبدالله در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کند که با نظر مخالف محمد محقق روبرو شد و این امر نشان می دهد که ایران تا چی حد از داکتر عبدالله نامزد جبهه ملی در انتخابات حمایت می کند.

هم نظری جبهه با سیاست های منطقه یی جمهوری اسلامی و ترکیب این جبهه که از گروه های مورد حمایت جدی ایران در چند سال اخیر است می تواند طرفداری ایران از نامزد این جبهه را جلب کند، اما جالب اینجاست که ایران بطور همزمان هم از داکتر عبدالله وهم بطور غیر مستقیم از حامد کرزی حمایت کرده است.

حالا دیگر مایه تعجب نیست که کرزی پیش از تایید مردم ایران، پیروزی احمدی نژاد را تبریک گفته است، زیرا حمایت گروهک های وابسته به ایران چراغ سبزی است که از سوی حکومت ایران به حامد کرزی نشان داده شده است.

به این ترتیب حکومت ایران، درصدد است که جایی پای مناسبی در حکومت آینده افغانستان داشته باشد، زیرا درصورت پیروزی هریک از این دو کاندید گروهک هایی حامی این کشور جابجا خواهد شد.

سوال اینجاست که چرا ایران از هردو نامزد حمایت می کند؟ به این سوال می توان دو جواب ارایه کرد:

1 – محاسبه حکومت ایران این است که عبدالله یگانه رقیب کرزی است  که می توان رویش حساب کرد و در نتیجه با سرمایه گزاری روی این نامزد می توان  در صورت برنده شدن اش به نتایج مطلوبی دست یافت ( هرچند که براساس نظر سنجی ها رای رمضان بشردوست بیشتر از عبدالله خواهد بود، اما عبدالله کاندید جبهه یی است که با ایران رابطه نزدیک دارد.)

2 – حکومت ایران بخوبی می داند که ابتکار عمل سیاسی در افغانستان بدست آمریکایی ها است، لذا برعلاوه اینکه کاندید مورد نظر خود ( عبدالله ) را حمایت می کند، از پهلوی کرزی هم بدون لطف نگذشته است، زیرا بخوبی می داند که امکانات کرزی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری بیش از بقیه است. حکومت ایران می داند که به پیروزی رساندن نامزد دلخواه این کشور در افغانستان با وجود حضور گسترده نظامی – سیاسی امریکا ممکن نیست، لذا کوشش ایران براین است که از یکطرف کاندید مورد نظر خود را حمایت همه جانبه نماید و از طرفی با تیم مخالف و پرقدرت تر از در لطف پیش بیاید.

ایران کشوری است که بارها متهم به حمایت از طالبان و شورشیان دیگر در افغانستان شده است، حتی گزارش شده است که افراد طالبان در کنار افراد سپاه محمد در ایران تربیه نظامی می شوند. همچنان این کشور در طول قریب به هشت سال روابط  دیپلوماتیک حسنه یی با دولت افغانستان داشته است که نشاندهنده تناقض در سیاست این کشور در قبال افغانستان است.

در آستانه انتخابات هم ایران سیاست متناقض خود را دوام داده است، یعنی باوجودیکه حمایت شان از داکتر عبدالله به معنی مخالفت با حامدکرزی است، اما با وادار کردن گروهک های مانند حرکت اسلامی و حزب محمد اکبری به حمیات از کرزی در انتخابات جایی پایی وابستگانش را در حکومت آینده کرزی باز نگهداشته است. به این ترتیب دو تیر را به قصد یک نشان انداخته است.